Η κίνηση του Βενιζέλου. Τακτική - αποτελέσματα

Το βράδυ της 16 Σεπτεμβρίου 2007, το ίδιο βράδυ των εκλογών και αφού σιγουρεύτηκε πρώτα ποικιλοτρόπως ο ίδιος ο εμπνευστής του, μας προέκυψε το ¨δόγμα¨ Βενιζέλου.
Αν δεν είναι δόγμα σίγουρα είναι πλήγμα, αν όχι προβοκάτσια, για να μην πούμε αλαζονική φιλοδοξία ή και κίνημα αγνώστων λοιπών στοιχείων, τέλος πάντων όπως και να ονομαστεί η κίνηση Βενιζέλου για αγαθών προθέσεων κίνηση δεν την κόβω.
Την επόμενη των εκλογών θεωρήθηκε πως ο κ. Βενιζέλος λειτούργησε ως ανάχωμα (φυσικά όχι λόγω όγκου) στην πορεία διάλυσης του ΠΑΣΟΚ που υφίστατο ως εκδοχή και ως λογικό επακόλουθο των εκ λαού δοθέντων αποτελεσμάτων. Κατόρθωσε η κίνηση Βενιζέλου να ενθυλακώσει όλη την κατήφεια των ψηφοφόρων του κινήματος και η μόνη ενασχόληση των Ελλήνων πολιτών – στο σύνολό τους πλέον – να συζητούν για την κίνηση αυτή και όχι για τα θλιβερά αποτελέσματα του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές, είπαν κάποιοι.
Όλα αυτά δεκτά και αν μη τι άλλο λογικά στη σφαίρα των δυνητικών εξελίξεων και ορατών κρίσεων. Επιδερμικά όμως και κυρίως ειπώθηκαν από ανθρώπους που μέχρι της 15 του Σεπτέμβρη προς τα αλλού ετύρβαζαν. Άρα ανησυχητικό, μηδόλως δε ευκαταφρόνητο το γεγονός της εκ του αποτελέσματος αποσαφήνισης των θέσεων των.
Η ουσία όμως, θα μου επιτρέψετε, είναι αλλού.
Το μεδούλι έχει νοστιμιά, αλλά μέχρι να το βρεις προϋποτήθετε κόπος.
Ο άοκνος κόπος των απανταχού δημοσιογράφων που υπηρετώντας το λειτούργημά τους, γράφουν και ξαναγράφουν, λεν και ξαναλέν αυτές τις μέρες, άλλα δείχνουν στο αδηφάγο πλήθος. Η ουσία της κίνησης Βενιζέλου τοποθέτησε σε νέα βάση – ισχυρότερη ; - την πολιτική ζωή αυτού του τόπου.

• Ο κ. Βενιζέλος κατόρθωσε να διχάσει όχι μόνον τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά κυρίως την εκλογική βάση του. Με την καχυποψία του έδωσε την δυναμική που ΔΕΝ χρειαζόταν ΤΩΡΑ το ΠΑΣΟΚ για μια προβληματική συνέχεια.
  
• Η απαξίωση του Προέδρου του κινήματος, κυρίως ως θεσμός, τον οδήγησε και συνεπώς όλους όσους στηρίζουν την κίνησή του, σε θέση υπαίτιου για την απαλοιφή των όποιων περιθωρίων συνεννόησης τυχόν θα είχαν ο νικητής με τον ηττημένο.
  
• Ο υπόγειος πόλεμος που προσπάθησε να επιβάλλει και μέσω των Blog (προσωπικό & υποστηρικτών του) μην παρουσιάζοντας κανένα αρνητικό μήνυμα, από κανέναν, ποτέ, έφερε στις τάξεις του κινήματος τους δημοσκόπους και τις μετρήσεις, γεγονός που ποτέ δεν χρειάστηκε στο « όλον ΠΑΣΟΚ » ακόμη και όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου καρατομούσε υπουργούς εν πτήση.
  
• Δημιούργησε με την κίνησή του ο κ. Βενιζέλος πολιτική σύγχυση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ σαφώς με τους αντιπάλους του, αλλά και με τα στελέχη που τον στηρίζουν, διερωτώμενοι οι τελευταίοι γιατί και ως πότε θα τον στηρίζουν αν δεν απολάβουν αυτό ακριβώς που ζητούν, την στιγμή που το ζητούν όπως ο αρχηγός τους έπραξε. Ισορροπίες εύθραυστες μα κυρίως ιδιοτελείς.
  
• Έδωσε την de facto αναγνώριση του όποιου συντρόφου ως μίασμα μέσα στους κόλπους της παράταξης, δοθέντος της υποστήριξη του συντρόφου αυτού στον αντίπαλο, βλέπε Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου.
  
• Κέρδισε ο κ. Βενιζέλος με την κίνησή του στις 16 του Σεπτέμβρη την απόλυτη εσωστρέφεια να πλανάτε για . . . καιρό πάνω από το κίνημα, μην δεχόμενος ή μη κατανοώντας ο χαρισματικός, κατά τα άλλα, αυτός ηγέτης πως θα την διαχειριστεί ο ίδιος αν ο θεός τον αξιώσει να γίνει μια μέρα Πρόεδρος του κινήματος. Και άντε αυτός αντέχει. Ρώτησε όμως ως όφειλε κανένα υποστηρικτή του ΠΑΣΟΚ αν ήθελε το κέρασμα αυτό της εσωστρέφειας. Μάλλον όχι γιατί αν ρωτούσε ή αν θυμόταν καλύτερα θα γνώριζε πως το κίνημα πέρασε κρίσεις αλλά τις πέρασε ήπια και πάνω απ’ όλα συντροφικά και όχι δια περιφοράς χείριστης, στα κανάλια και τα χείλη των νεοελλήνων.
  
• Πρόταξε το { ΕΓΩ }, αψηφώντας το { ΕΜΕΙΣ }, οικειοποιώντας την τάση του εκλογικού σώματος για μια άμεση λύση. Το έκανε άστοχα και άκαιρα, σίγουρα δε και ανιστόρητα μιας και το άλλο μεγάλο κόμμα εξουσίας άλλαξε 5 αρχηγούς και υπέστη 5 εκλογικές ήττες, χωρίς να διαταραχθεί η ενότητα του κόμματος. Επέβαλλε ο κ. Βενιζέλος την διάσπαση της συνοχής του ΠΑΣΟΚ. Με την . . . θέση που πήρε.
  
• Η πολιτική του παρακαταθήκη τέθηκε και δεν είναι υπό αμφισβήτηση. Νομιμοποίησε τον κάθε πολίτη που ακολουθεί τα κοινά και μετέχει σε αιρετές διαδικασίες ( Δήμους, Νομαρχίες, Επιμελητήρια, Συνδικαλιστικούς φορείς, Πολιτικά κόμματα ) να τοποθετείται ανοιχτά κατά του συνυποψήφιού του – αρχηγού - μόλις αυτός χάσει την μάχη που από κοινού έδιναν. Να τον κατηγορεί και να τον προσβάλλει, αυτός που τον στήριξε για αρχηγό, αλλά τώρα τον λοιδορεί προσβλέποντας στην προσωπική του ανέλιξη.

Οι αιτιάσεις είναι πολλές και σαφώς ακόμη αδιευκρίνιστες, μα δεν αποτελεί λαϊκό έρεισμα ο κ. Βενιζέλος. Έτσι ο ίδιος το αποφάσισε, έτσι το έκρινε και σίγουρα θα το πάει έως τέλους. Δεν πιστεύω πως την 11η Νοεμβρίου αν δει πως δεν του βγαίνουν τα κουκιά, θα αποσυρθεί ή θα συνταχθεί με τον Γιώργο Παπανδρέου, για το καλό του κινήματος. Δεν θέλω να το πιστέψω, για κανέναν άνθρωπο αυτό. Εκτός από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.